Als 14-jarige heb ik mijn contacten gelegd met de natuur. Bloemen, grassen en kruiden waren gemakkelijke items om te bestuderen.
Als 17-jarige heb ik me aangesloten bij de Wielwaaljongeren (nu JNM). Vogels observeren, libellen, insecten, slakken en determineren waren nieuwe ervaringen om de schoonheid van de natuur te bewonderen.
Alleen kijken volstond niet. Fotografie met een analoge Minolta kwam er bij. Ik had een passie voor de landbouw van het verleden. Oude boerderijen (jaren ’80), het leven en welzijn van het boerenleven, potstallen, kennis van turf steken beoefenen, oude ambachten,… het was een verrijking van de relatie van de mens tot de natuur.
In 2024 blijft er alleen nog nostalgie over. Een deel van die ambachten beoefen ik nog, nu meer als hobby.
De passie voor fotografie heb ik terug opgenomen in 2021. Het was al te gemakkelijk te fotograferen in de stand ‘autofocus’. Daar ik steeds gepassioneerd blijf tot de natuur, wil ik nu ook deze schoonheid, zoals ik het waarneem met mijn ogen, delen met anderen. Het zelf beheren van de sluitertijd en diafragma, en spelen met de grenzen van ISO, leveren me ruimte om creatief beelden vast te leggen.
Vanuit mijn beroep als waterdeskundige ben ik gepassioneerd door water. Water heeft veel te vertellen. We kunnen niet leven zonder water. De schoonheid van water in beeld brengen is een missie geworden.
